Crapuul

Het Stokstraatkwartier is met afstand het meest onwaarschijnlijke slachtoffer van de industriële revolutie. Als Maastricht rond 1840 uitgroeit tot de eerste industriestad van Nederland, woont hier nog de sjiek vaan Mestreech. Maar de stadspaleisjes raken gaandeweg bevolkt met arbeiders, scharrelaars, bedelaars en prostituees, of worden verbouwd tot kroeg of logement.

De disruptie die het Stokstraatkwartier tot een pauperbuurt heeft gemaakt, is onlosmakelijk verbonden met de industrialisatie. Maar Maastricht is ook in de donkerste jaren de stad van schone schijn. Niemand wil weten van de middeleeuwse toestanden in de tien straatjes. Zo kan de verloedering voortwoekeren, terwijl het Stokstraatkwartier uitgroeit tot een vrijstaat vol kleurrijke figuren.

Maastricht wacht tot eind jaren 1950 met ingrijpen. Maar dan is de aanpak ook draconisch. Het Stokstraatkwartier moet weer net zo mondain worden als vroeger, daarom voert de gemeente de krottenwijkbewoners af naar ‘woonscholen’. Het heeft deze mensen een stigma bezorgd dat ze nog steeds achtervolgt. Soms worden ze tot op de dag van vandaag uitgemaakt voor crapuul.

Crapuul is een meeslepend verhaal over sociale ontwrichting, verteld met een flair dat recht doet aan het bourgondische decor waartegen deze kroniek zich afspeelt.