Verlangen opnieuw

In dit essay verkent Ben Schomakers het diepste menselijk verlangen. Waarom doen we wat we doen, ook zonder dat we dat weten?

Is er iets waarnaar alle mensen verlangen? Een klassiek antwoord op deze vraag is dat van Aristoteles: we verlangen naar het hoogste geluk. Dat geluk is niet te koop of aan te leren; het heeft niet te maken met geld of welvaart. Gelukkig worden we doordat we goed zijn in een activiteit die bij ons past. Volgens Aristoteles worden we pas echt gelukkig als we denken. Maar klopt dat wel? Houdt denken de werkelijkheid niet juist op afstand? Is denken niet in tegenspraak met het echte verlangen?

In zijn beeldend geschreven essay ‘Verlangen opnieuw’ gaat Ben Schomakers verder waar Aristoteles ophield. We doen dat wat we doen niet om te denken, niet omwille van geluk, maar om zo te leven in de wirwar van de wereld dat we ons leven als echt, als authentiek kunnen ervaren. Dankzij de overgave van de liefde en de autonomie waarin we bij onszelf zijn. Dat is niet makkelijk, en misschien is het zelfs niet mogelijk. Maar toch kunnen we niet anders, omdat we niet anders verlangen.