Traumagevallen

Traumagevallen bevat vier beroemde gevalsstudies van Sigmund Freud: Katharina (1895), Dora (1905), de Wolvenman (1918) en de man Mozes (1939). De hier bijeengebrachte teksten vormen een mooie dwarsdoorsnede van zijn hele oeuvre.

Veel volgelingen van Freud beschouwen het oedipuscomplex als zijn belangrijkste ontdekking. Deze gevalsstudies en klinische teksten laten echter een ander verhaal zien. Freud heeft zijn traumatheorie nooit opgegeven; hij heeft haar integendeel steeds opnieuw geherformuleerd in de verschillende stadia van zijn ontwikkeling. De teksten in dit boek illustreren de centrale these van Verleiding, drift en herhaling, een monografie van Westerink en Van Haute die gelijktijdig verschijnt bij Boom en die kan worden gelezen als een commentaar op Traumagevallen.

‘Ik heb meer dan genoeg gevallen van hysterie onder ogen gehad, ik heb mij met elk geval enkele dagen, weken of jaren beziggehouden, en nooit heb ik kunnen vaststellen dat de volgende psychische voorwaarden ontbraken: het psychische trauma, het conflict van de affecten en de hevige beroering van de seksuele sfeer.’ – Freud in Fragment van de analyse van een geval van hysterie [‘Dora’]

Sigmund Freud (1856-1939) geldt als een van de invloedrijkste denkers van de twintigste eeuw. Hij was een neuroloog uit Wenen en de grondlegger van de psychoanalyse. Zijn invloed reikt veel verder dan de psychologie. Termen als ‘het onbewuste’, ‘narcisme’ en ‘trauma’ zijn door hem gaan behoren tot ons dagelijks vocabulaire.