De jaren 2002‑2010 behoren tot de turbulentste in de recente Nederlandse politieke geschiedenis. De Fortuyn‑revolte, de moord op de hoofdpersoon daarvan en de electorale meltdown van Paars leidde in 2002 tot het eerste kabinet‑Balkenende van CDA, VVD en LPF. Nog geen drie maanden later was het experiment ten einde.
Ook onder de latere kabinetten-Balkenende kwam het land niet tot rust. De moord op Theo van Gogh, spanningen over het integratiebeleid, vrees voor terreur vanwege de anti‑islamfilm van Geert Wilders – op veel terreinen was crisismanagement gevraagd. Dat gold ook voor de buitenlandse politiek, zoals bij het ‘nee’ in het referendum over de Europese grondwet. Tegelijkertijd verkeerde Nederland in moeilijke economische omstandigheden en werd het na aanvankelijk herstel getroffen door de internationale kredietcrisis van 2008.
In Op zoek naar stabiliteit biedt Friso Wielenga een samenhangende analyse van deze turbulente jaren. Naast intern bronnenmateriaal van meerdere ministeries, Kamerstukken en persmateriaal is zijn boek gebaseerd op interviews met voormalige bewindslieden van CDA, VVD, PvdA en ChristenUnie.