Bloed en honing

‘Weet je wat Balkan betekent?’, vraagt Ajla, terwijl we met haarspeldbochten naar boven rijden. Ze buigt zich vanaf de achterbank naar voren. ‘Het komt van het Turks’, legt ze uit. Onder ons wordt Tetovo almaar kleiner. ‘Bal betekent honing en kan bloed.’ Ze glimlacht. ‘Wij zijn het land van bloed en honing.’

Bloed en honing is een zoektocht naar de betekenis van de nieuwe grenzen op de Balkan. Van der Linde en Segers trekken over doodstille wegen en kale hoogvlaktes, door donkere rotskloven en verlaten dorpen. Ze bezoeken steden met magische namen als Dubrovnik, Sarajevo, Skopje, Ohrid en Tirana. Onderweg ontmoeten ze kunstenaars, wetenschappers, dromers, vechters en vergetenen. Als in een veelstemmig koor vertellen zij over hun levens. Bloed en honing gaat over eenheid en scheiding. Over de ontnuchterende realiteit van in de praktijk doorgevoerd nationalisme. Het vertelt over hoop en teleurstelling, passie en lethargie. Over dagelijkse beslommeringen en geopolitieke krachten. Over versplintering, zoals die ook elders in Europa gaande is.

Irene van der Linde (1963) is schrijver en journalist. Ze werkt als redacteur bij De Groene Amsterdammer. Nicole Segers (1960) is documentair fotograaf. Ze exposeerde haar werk onder andere in De Kunsthal in Rotterdam. Samen publiceerden zij Het einde van Europa (2004) – in Franse vertaling genomineerd voor de Prix du Livre Européen – en Het veer van Istanbul (2010).

Over Het veer van Istanbul:

‘Haar rustige, integere “slow journalism” past goed bij Segers’ prachtige beelden. (…) Van der Linde laat iedereen in zijn waarde en spreekt geen oordeel uit.’ – Olaf Tempelman in de Volkskrant