De witte weg

In De witte weg vertelt Edmund de Waal de geschiedenis van het

materiaal dat hem als keramist al zijn hele leven fascineert. Door te

reizen naar de plekken waar porselein werd uitgevonden, vervaardigd,

verfijnd, verzameld en begeerd, probeert hij de aantrekkingskracht te

doorgronden van wat ooit bekendstond als ‘het witte goud’. Hij bezoekt

de drie landen – China, Duitsland en Engeland – die bepalend

zijn geweest bij de ontdekking, de verspreiding en de popularisering

van de techniek om uit klei keramiek te maken.

Zijn zoektocht voert hem ook verder de wereld over: hij doet de

zijderoute aan, bezoekt de paleizen van Versailles en Venetië, strijkt

neer in Delft, schrijft over de Cherokees in North Carolina, vertelt

de familiegeschiedenis van de Wedgwoods en slaat de zwarte bladzijden

van de twintigste eeuw niet over: Himmler leidde zijn gasten rond in

zijn eigen porseleinfabriek

in Dachau, die werd bevolkt door zorgvuldig

geselecteerde kampgevangenen.

De geschiedenis van porselein, zo leert De Waal, is meer dan een

verhaal van serviezen en beeldjes, van elegante gebruiksvoorwerpen

en gewilde verzamelaarsobjecten. De witte weg is de meeslepende

kroniek van een persoonlijke en alomtegenwoordige bewondering

voor een procedé waarin alchemie, kunst, rijkdom, handwerk en

schoonheid samenkomen.

‘De witheid van porselein is als het

schrapen van de keel, als verstommend publiek

wanneer de spreker op ons neerkijkt

en zijn papieren ordent.’