Juliana

Juliana (1909-2004) was een door velen geliefde vorstin; niettemin

weten we weinig van haar persoonlijk leven. Na een afgeschermde

jeugd in de benauwenis van het hof en na haar opbloei tijdens haar

verblijf in Canada gedurende de Tweede Wereldoorlog, waarbij ze

zich veel actiever inzette voor de geallieerde zaak dan veelal wordt

gedacht, begon Juliana in 1948 vol ambitie aan haar ‘zware maar

mooie’ taak. De competente prinses werd evenwel algauw geconfronteerd

met grote persoonlijke en politieke teleurstellingen en

haar regeringsperiode werd getekend door een reeks van crises.

Juliana’s blijvende liefde voor prins Bernhard, die in 1936 als haar

bevrijder uit de hemel was gevallen, werd haar achilleshiel. Hij

bracht haar bijna ten val.

Juliana was grillig en gretig; gelovig en goedgelovig. Gewoon was

ze in elk geval niet. Ze moest functioneren in een wereld van zich

vaak superieur voelende mannen. En zoals ze zich tegen allerlei

andere conventies verzette, verzette Juliana zich van jongs af aan

tegen de achterstelling van vrouwen.

Niet eerder verscheen een zo uitgebreide, op wetenschappelijk onderzoek

gebaseerde biografie van de vorstin die velen beschouwen

als ‘onze’ koningin. Withuis kon haar werk baseren op brieven en

ander nooit eerder gepubliceerd privémateriaal. Daarmee schreef

ze niet alleen een intieme en indringende levensgeschiedenis,

maar ook een portret van een veelbewogen eeuw.