Zo was het in Dachau

Tweeëntwintig is Ludo van Eeckhout als hij in maart 1944 door de Duitsers thuis, in Mol, wordt opgepakt. Voor de ogen van zijn ouders en zussen. Hij wordt samen met enkele vrienden van het verzet naar Dachau gebracht, Hitlers eerste concentratiekamp. Maanden van vernederingen, ondervragingen, folteringen, honger en ziekte volgen. Als beesten worden hij en zijn kameraden behandeld door de SS. Meermaals bereikt Ludo de grens van de totale uitputting en ziet hij de dood in de ogen. Met de hulp van zijn vrienden en dankzij een gezonde dosis humor en 'geluk' kruipt hij keer op keer door het oog van de naald. Iets in hem blijft vechten om te overleven. Onder meer de drang om ooit te kunnen vertellen welke vreselijke misdaden het naziregime heeft gepleegd.