Het schuldige geheugen?

Neurologische en neuropsychologische onderzoeksmethoden worden ook voor het straf- (proces)recht steeds belangrijker. Niet alleen bij bijvoorbeeld het vaststellen van een stoornis van de geestvermogens of het recidivegevaar kunnen deze methoden een rol spelen, ook bij het bewijzen van het ten laste gelegde feit. Bij de neurogeheugendetectiemethode worden de hersenen van de verdachte onderzocht op de aanwezigheid van daderkennis met elektroencefalografi e. Wat is voor de autoriteiten en de waarheidsvinding interessanter dan een #kijkje# te nemen in het geheugen van de verdachte? Neurogeheugendetectie, ook wel de Guilty Knowledge Test genoemd, werd en wordt al in enkele landen ingezet. Voordat de methode naar continentaal Europa overwaait, vindt in dit boek een beoordeling van neurogeheugendetectie in het licht van instrumentaliteit en rechtsbescherming plaats. Daarvoor wordt aan de hand van literatuur, jurisprudentie en parlementaire stukken een toetsingskader opgesteld met instrumentele en rechtbeschermende maatstaven waaraan de inzet van (nieuwe) opsporingsmethoden kan worden getoetst. Vervolgens wordt dit toetsingskader door de auteur toegepast op de neurogeheugendetectiemethode. Blijven herinneringen vrij of kunnen zij in de toekomst door de autoriteiten worden onderzocht met hersenonderzoek?