‘De keizer is dood, lange leve de keizer.’ Zo voelde het waarschijnlijk ook in 54, na de moord op de Romeinse keizer Claudius. De nieuwe keizer, Nero, leek een verademing. Zijn leraar, de filosoof Seneca, schreef nog wel een lovende grafrede over Claudius, waarmee Nero goede sier kon maken. Maar voor gebruik in kleine kring aan het hof schreef Seneca ook een bijtende satire op de gestorven vorst.

Daarin probeert de arme Claudius verwoed een plekje te krijgen tussen de goden. Tevergeefs. ...

Sinds haar romandebuut Bleekers zomer (1972) is Mensje van Keulen niet meer weg te denken uit de Nederlandse letteren. Ze is een verhalenschrijver pur sang en weet als geen ander haar personages met een paar pennenstreken tot leven te wekken. Bijna achteloos kan ze een verhaal over gewone mensen uit de hand laten lopen.

Of het nu haar indringende romans, openhartige dagboeken of sublieme verhalen zijn, Van Keulens werk wordt gekenmerkt door eenzaamheid, teleurstellingen en ons onvermogen om ...

Een van de jongste debutanten sinds tijden bij Van Oorschot: Pieter Kranenborg, geboren in 1994. Hij viel op met zijn verhalen die werden gepubliceerd in Tirade en Hollands Maandblad. In 2015 werd hem de Hollands Maandblad Aanmoedigingsbeurs toegekend. Nu verschijnt er van hem de verhalenbundel Astronaut, waarin Kranenborg laat zien hoe veelzijdig hij kan schrijven en hoe authentiek zijn toon (nu al) is. In vrijwel al zijn verhalen worden mensen beschreven die zich verplaatsen. Hij schrijft o...

Sinds een kleine twintig jaar bezit Dik van der Meulen een huisje op een vakantiepark aan de rand van het bos. Omdat de natuur altijd in beweging is – dag en nacht, in de zomer en in de winter – besloot hij een dagboek bij te houden: op ongeregelde momenten, omdat de natuur zich evenmin iets van regels aantrekt. Daarbij maakte hij vaak – soms haastig, soms met wat meer aandacht – tekeningen van wat hij zag.

In dit natuurdagboek komt veel voorbij: van bosvogels, edelherten en dassen to...

Voskuils dagboeken zijn een zeer persoonlijke kroniek van een tijdvak, ruwweg twee derde van de twintigste eeuw. De naoorlogse intellectuele en kunstzinnige elite wordt geportretteerd en gefileerd, geheel in lijn met en stijl van Het Bureau. De dagboeken zijn een fantastische aanvulling op dat beroemde magnum opus, en geven er verdieping aan. Bovendien ontleedt Voskuil zichzelf genadeloos. Het levert een zelfportret op dat, zoals hij dit zelf uitdrukt, niet altijd sympathiek is.

In dit eerste...

Deze nieuwe verzameling korte verhalen en beschouwingen van de Russische meester van de bitterzoete humor, dramatische ironie en aangrijpende inzichten in het hedendaagse leven wint in dit tijdsgewricht nog dagelijks aan urgentie.

De stad Taroesa ligt 101 kilometer buiten Moskou, ver genoeg om in de Sovjettijd te dienen als een plaats waar voormalige politieke gevangenen en andere ‘ongewensten’ zich nog legaal mochten vestigen. Gelegen tussen het machtscentrum en de provincie, tussen de ...

Naakt in de vliet springen. Heel hard gillen. Op de grond vallen en kermend door de modder rollen. Dat is wat Nicolien Mizee denkt als iemand haar goedbedoeld de snelste route probeert uit te leggen van A naar B. Mizee kampt al van kindsbeen af met een verlammende verdwaalkwaal. Dat maakt elke wandeling tot een schier onmogelijke opgave. Tot ze de beschikking krijgt over een TomTom en de route intypt naar de Zuidpier in IJmuiden.

Die wandeling kent maar één optie: heen en terug. Ze loopt t...

De vingerafdruk is de plek waar persoonlijke identiteit ontstaat, even uniek en raadselachtig als diens concentrische cirkelingen. De geschiedenis ervan is een droomachtige parade van goochelaars, detectives, genieën, charlatans, wetenschappers, handlezers, kunstenaars en bureaucraten.

In 'Fonkelrozen' omcirkelt Geertjan de Vugt de maatschappelijke, filosofische, kunsthistorische en existentiële

thema’s rond vingerafdrukken, en begeeft zich daarmee op het grensgebied tussen fictie en non-...

Bijna twee jaar geleden voelde Marjoleine de Vos een zwellinkje onder haar rechteroor. Niets aan de hand, stelde de dokter haar gerust, het is vast goedaardig. Maar het knobbeltje bleef groeien en er bleek wél degelijk iets niet in orde.

Hoe te leven als je geconfronteerd wordt met je eigen sterfelijkheid? Marjoleine de Vos gaat in Zo hevig in leven in dialoog met door haar bewonderde schrijvers, met haar herinneringen, en met haar dierbaren – object of mens. Tussen hoop en vrees zoekt ze...