De egel, dat ben ik is een boek dat een wel heel bijzondere plaats inneemt in het oeuvre van Toon Tellegen. We lezen over de egel en al zijn wederwaardigheden, over zijn stekels (‘Waarom heb ik zoveel stekels? dacht de egel. Waarom niet één of twee? Ik heb toch ook maar één neus en twee oren?’), en over zijn verlangen naar eenzaamheid en rust. En tegelijk lezen we daarmee misschien de diepste wensen van de schrijver zelf. ‘Ik wou dat ik in mijn hoofd kon kijken, dacht hij op een kee...

Wat je moet doen als je over een nijlpaard struikelt?

Allereerst:

sorry zeggen.

Daarna:

met jezelf overleggen

hoe je hem terug gaat laten struikelen.

Pfah.

Alsof dikhuiden de enigen zijn

die hun gewicht mogen gebruikelen!

[...]

Wat doe je als je niet weet wat je moet tekenen? Als je geen lievelingsdier hebt? Als je opa zich steeds minder herinnert? Als je je eigen naam niet mooi vindt? Als je verliefd bent op een jongen, of juist op een meisje? Na het lezen van de vaak grappige en soms gevoel...