Aaltje van Wieringen (86) maakte als negenjarig meisje de opmars van de geallieerden mee. Ze moest vluchten uit Oosterbeek bij Arnhem. Na een barre tocht belandt het gezin in Leersum. Ze maakt ontberingen, bombardementen en honger mee, maar ook goedwillendheid van zowel de geallieerden als van de Duitse soldaten.

In dit boek vertelt ze in korte hoofdstukken over haar belevenissen, over hoe haar huis in brand stond, het gemis van haar pop en de spanning die van haar ouders andere mensen maakte.

Aaltje van Wieringen heeft de Tweede Wereldoorlog nooit kunnen vergeten. Ze heeft kinderen voorgelezen die gevlucht zijn uit Afghanistan. Ze hoorde hun verhalen aan en die van de moeders. Er is niets veranderd. Daarom schreef zij dit boe...

Glimlachend doet vinpressionist Hubrecht Duijker anekdotisch verslag over zijn kleurrijke leven.

Hoe was het om…

…op te groeien binnen een academisch gezin waar vrijwel nooit wijn werd gedronken?

…wel boeken te mogen lezen maar geen strips?

…om een zomer lang generaal-veldmaarschalk in Amsterdam Zuid te zijn?

…drumles te krijgen van Rogier van Otterloo?

…met stencilberichten meisjes te werven voor dansfeestjes?

…als bierdrinker bij toeval wijnschrijver te worden?

…te wonen op...

In non-fictie en een vleugje fictie neemt de auteur je mee in zijn zoektocht naar antwoorden op de vragen waarmee zijn moeder hem confronteerde tijdens haar verblijf in het ziekenhuis.

Het leverde een bijzonder verrassende reis op door het alleroudste deel van Amsterdam in een leven waarin de schrijver zijn ouders nauwelijks herkent. Levensverhalen met foto’s van voor en na de oorlog met aanvullende wetenswaardigheden over de oude stad maken dit boek - met humor, muziek en herinneringen - ...