Het is de diepste, meest fundamentele vrees die onder het ouderschap zindert. Het afgrondelijke besef dat we niet weten, en nooit volledig zullen weten, wat we hen aandoen. Dat het in die zin altijd een huiveringwekkende gok is, een gok met het leven van een ander. De vrees voor wat we met de planeet doen door kinderen te krijgen en de vrees wat we kinderen aandoen door ze op deze planeet te krijgen zijn twee zijden van dezelfde medaille. We doen de wereld de kinderen aan, en kinderen de wereld.

Wat is de literaire waarde van motten? Is het fotograferen van vreemden, op straat of in de trein, ooit moreel verdedigbaar? Doet het monster van Frankenstein denken aan Frank de Boer? Kunnen we nadat we kinderen hebben gekregen iets anders doen dan hopen op hun vergeving? Waarnaar verlangen we wanneer we verlangen naar ‘nuance’? Is er iets sentimenteler en onuitstaanbaarder dan de jonge vader? Zulke vragen laten zich gemakkelijker stellen dan beantwoord...

Nu standbeelden sneuvelen en het Nederlandse koloniale verleden opnieuw tegen

het licht wordt gehouden, is het hoog tijd om ons weer te verdiepen in de koloniale

letteren. Want is die besmette canon nog het lezen waard? En is het geen tijd om

Oeroeg en De stille kracht van hun sokkel te trekken? Waarom is er amper aandacht

voor de Surinaamse en Antilliaanse literatuur? En welke boeken en schrijvers zijn er

vergeten of over het hoofd gezien?

Namens De Groene Amsterdammer stelde Rasit Elibol De...

Ga eens bij jezelf te rade: ook jij hebt een onvergetelijke herinnering aan een bijzonder gerecht of een hartverwarmend etentje. Of het nou de kleine te koesteren momenten zijn, of levensveranderende ervaringen: eten en koken geeft het leven glans en karakter.

We vroegen dertien schrijvers naar de rol van koken en eten in hun leven, als vertrekpunt voor verhalen en beschouwingen die staan voor iets groters - van liefdesverdriet tot de oplossing van de klimaatcrisis. Het resultaat is een uiter...