‘Houdoe’ is bij herhaling gekozen tot het populairste Brabantse woord. Maar het rukt ook op in de rest van Nederland en staat al een flink aantal jaren als trefwoord in de Dikke van Dale. ‘Houdoe’ wordt almaar populairder, en dat in een tijd dat dialecten zo onder druk staan. Taalkundige Wim Daniëls gaat op zoek naar de herkomst van ‘houdoe’, hij vergelijkt het met andere binnen- en buitenlandse afscheidsgroeten, legt uit wat het Hebreeuwse woord ‘houdoe’ betekent, wijst op h...

In dit boek neemt Wim Daniëls ons mee naar de tijd van zijn jeugd: de jaren vijftig en zestig. Een tijd waarin het leven wat trager ging. In het dorp waar hij opgroeide woonden nog boeren die soms met hun vee de weg blokkeerden en in alle rust het verkeer lieten wachten. In de zomer stonden de mensen ’s avonds buiten op de stoep. Er waren kruideniers waar je op rekening kon kopen. Nog lang niet iedereen had een tv, maar als kind mocht je op woensdag- en zaterdagmiddag gaan kijken bij die e...

Tegenwoordig vliegen we voor een habbekrats naar een tropische bestemming. Maar nog niet zo heel lang geleden was een vliegreis voor velen onbetaalbaar. Hoe gingen we toen op vakantie? Met de fiets, te voet, met de trein of zelfs met de auto. Met een imperiaal op het dak, de spullen vastgezet onder een klapperend zeil. Wim Daniëls schrijft over hoe we vroeger vakantie vierden. Over de eerste durfals die, al aan het begin van de vorige eeuw, Europa bereisden per fiets. Over de gezinnen die er...

Een ode aan het dorp van weleer

Friso Wiegersma beschreef het al in zijn fameuze lied ‘Het dorp’, vertolkt door Wim Sonneveld: het dorp van vroeger is niet meer. Wim Daniëls ging op zoek naar dat vroegere dorp, het dorp van vóór 1970. Hij schrijft over typische dorpsfiguren als de smid, de boer, de kleine kruidenier,

maar ook over de zandweg tussen het koren door, het dorpscafé, de dorpsdrama’s, de dorpspolitiek en andere typische dorpse fenomenen en aangelegenheden. Hij concludeert...