De schrijfster laat in het midden, wat u lezen gaat.

Of ze het zelf al weet?

gedichten gedachten emoties

van oude menschen dingen die voorbij gaan Louis Couperus.

cello’s van tranen zware dromen Schilderij van Marie-José Robben

zo nietig en verdrietig maar de pijn zo groot

Manja Croiset roept suggestief haar Amsterdamse jeugd op, haar kindertijd enadolescentie, waarna behandelingen volgden die haar verder zouden traumatiseren.

Lyrisch Proza, bestaande uit fragmentarische aantekeningen van haar kinderbelevingen. In de tegenwoordige tijd verbindingen leggend naar wat vroeger gebeurde en hoe zij zichzelf ontwikkeld heeft. Zonder fundamenten kun je niet bouwen. In stukken uiteen gevallen, een vorm van wijsheid ontwikkeld door het wrang verlopen leven. Inmiddels i...

Manja Croiset roept suggestief haar Amsterdamse jeugd op in lyrisch proza. De fragmentarisch opgetekende belevingen zijn beeldend. Zonder fundamenten kun je niet bouwen. Waarna ‘behandelingen’ volgden, die haar verder traumatiseerden. In stukken uiteengevallen, een vorm van wijsheid ontwikkeld door het wrang verlopen leven. Verbindingen leggend naar wat vroeger gebeurde, hoe zij zich desondanks ontwikkeld heeft. Inmiddels is de oude mentale problematiek overwonnen, maar haar lijf heeft ee...