Het publieke debat in Nederland is de laatste jaren veranderd. Er is meer nadruk op retoriek komen te liggen, de taal is verhard, en tegenspraak bieden versterkt vaak alleen maar de dominante narratieven, zeker in de echokamers van social media. Dit is een democratisch probleem, maar ook een probleem van de taal. De filosofie pleit voor verdieping. Romanschrijvers pleiten voor andere verhalen en rijkere woorden. Maar is dat genoeg voor een beter debat, en wat is dat eigenlijk?

Eva Meijer is ...

'A rich compendium of incidents, anecdotes and studies illustrating the linguistic abilities of animals . . .

a rewarding book' Sunday TimesDolphins and parrots call each other by their names. Fork tailed drongos mimic the calls of other animals to scare them away and then steal their dinner. In the songs of many species of birds, and in skin patterns of squid, we find grammatical structures .

. . If you are lucky, you might meet an animal that wants to talk to you.

If you are even luckier, y...

Orang-oetans werken samen om uit dierentuinen te ont-

snappen, waardoor ze steeds overgeplaatst moeten wor-

den. Bijen delibereren over waar te wonen en wie aan

te vallen. Politiehonden hebben in sommige Engelse

steden recht op een pensioen na hun werkzame leven.

Groepen ganzen hebben grensconflicten met mensen.

Orka's in gevangenschap vermoorden hun trainers. Be-

vers helpen boeren overstromingen tegen te gaan. Dui-

ven nemen democratische beslissingen. Dolfijn Tahoma

werkte in he...

Eva Meijer brengt in dit essay de verschillende soorten politieke stiltes in kaart, en markeert op originele wijze en met kennis van zaken de morele dilemma's, die in het verhitte (social) mediadebat nauwelijks meer ter sprake komen.

Taal staat in de politiek centraal: in de Tweede Kamer, op social media en in het publieke debat wordt met woorden gestreden. Ook in de filosofie wordt taal steeds met politiek verbonden. Maar wie in staat is tot spreken staat nooit vast: in Black Lives Matter, #...

'Ik kan de zeepokken niet vinden. Het is een warme zaterdagnamiddag in september, ik ben net aangekomen op het eiland en loop langs het water in de haven. Ik ben hier bijna twintig jaar niet geweest.'

In Vuurduin gaat Eva Meijer een week naar Vlieland, op zoek naar wat verdwijnt. Het ecosysteem van de wadden staat onder druk, maar er liggen ook delen van haar eigen geschiedenis op het eiland, stukken tijd die nooit meer terugkomen. Alles verdwijnt natuurlijk: familie, geliefden, huisdieren,...

In 2016 slikten meer dan een miljoen Nederlanders een antidepressivum. Over de behandeling van depressie is al veel geschreven, over de betekenis ervan veel minder. In De grenzen van mijn taal. Een klein filosofisch onderzoek naar depressie gebruikt Eva Meijer haar eigen ervaringen met depressie als vertrekpunt om het fenomeen in kaart te brengen.

Ze beschrijft hoe je waarneming en gevoel kunnen veranderen als je depressief bent, en ze onderzoekt hoe mensen met terugkerende depressies als sch...

Dolfijnen noemen elkaar bij hun naam. Bijen hebben dansjes waarin ze symbolisch informatie doorgeven. Prairiehonden waarschuwen elkaar voor mensen en beschrijven daarbij hun formaat en snelheid, de kleur van hun kleding, objecten die ze bij zich hebben en haarkleur. Deze dieren zijn geen uitzondering. Overal in het dierenrijk worden talen gesproken. Penseelaapjes kennen bijvoorbeeld taalonderwijs: ze leren hun kinderen elkaar te laten uitpraten. In Dierentalen bespreekt Eva Meijer recent wet...

In Multispecies Dialogues Eva Meijer develops a new understanding of the concept ‘dialogue’, which includes embodied, material and spatial interaction. Meijer does not do this alone: each chapter of the book is devoted to a dialogue, or set of dialogues – with street dog Olli, a community of former lab mice, amphibian neighbours, the North Sea, and many other beings. Taking multispecies dialogues seriously is a way to do justice to more-than-human agency and to become more worldly in a ...