Brunner kwam in de jaren twintig van de vorige eeuw als een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan. Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jar...

Het geschriftje De fide et symbolo van Augustinus is niet alleen een eerste aanzet tot het speculatieve denken van deze kerkvader, maar ook een weerspiegeling van die vorm van vroegchristelijk geloven en denken, die dominant zou worden in de geschiedenis. Meijering geeft een vertaling met aantekeningen en probeert verder te laten zien, hoe Augustinus heeft doorgewerkt in de traditie, met name in de reformatorische traditie. Hij geeft tenslotte bij ieder behandeld punt ook zijn eigen mening.

Eg...

een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan.

Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jaren zestig in theologisch Nederland een bekend iemand was,...

Wie het omvangrijke geschrift van Hilarius van Poitiers (ong. 315-367) over de drie-eenheid leest, die fronst soms zijn wenkbrauwen bij de toon, die Hilarius in zijn bestrijding van ketters kan aanslaan, die glimlacht instemmend, als hij rake opmerkingen leest over hoe we onszelf kunnen overschatten, als we willen bepalen wat 'wel en niet kan', en die kan jaloers worden op iemand die door Gods waarheid is gegrepen en daarvan wil getuigen. Die waarheid stond in de vierde eeuw op het spel, en d...

een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan.

Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jaren zestig in theologisch Nederland een bekend iemand was,...