Brunner kwam in de jaren twintig van de vorige eeuw als een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan. Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jar...

Het geschriftje De fide et symbolo van Augustinus is niet alleen een eerste aanzet tot het speculatieve denken van deze kerkvader, maar ook een weerspiegeling van die vorm van vroegchristelijk geloven en denken, die dominant zou worden in de geschiedenis. Meijering geeft een vertaling met aantekeningen en probeert verder te laten zien, hoe Augustinus heeft doorgewerkt in de traditie, met name in de reformatorische traditie. Hij geeft tenslotte bij ieder behandeld punt ook zijn eigen mening.

Eg...

Nadat Barth de vraag heeft besproken wie God is, stelt hij in het derde deel van zijn dogmatiek (II,1) de vraag aan de orde, wat God is. Dit is de leer van de eigenschappen van God. Barth kwalificeert God als de degene die in vrijheid liefheeft. Voor ons gevoel kunnen de begrippen vrijheid en liefde op gespannen voet met elkaar staan. Liefde kan verstikkend en vrijheid kan verkillend zijn, en een beetje van dit en een beetje van dat kan moeilijk te vinden en onbevredigend zijn. Bij God gaan d...

een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan.

Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jaren zestig in theologisch Nederland een bekend iemand was,...

een theoloog naar voren, die niet tussen de partijen wilde staan, maar tot ergernis van velen ter linker- en rechterzijde de pretentie leek te hebben erboven te kunnen staan.

Vrijzinnigen hadden dan ook het gevoel dat het hier om orthodoxie in een modern gewaad ging, en orthodoxen zagen hierin vaak orthodox pratende vrijzinnigheid. In ieder geval voelde men zich genoopt om hierop te reageren, vandaar dat Brunner tot het midden van de jaren zestig in theologisch Nederland een bekend iemand was,...