Armando: ‘Ik heb haast als ik schilder, ik ben altijd ongeduldig. Ik vergelijk het altijd met een krimi, ik wil weten hoe het a? oopt, hoe het eruit ziet wat ik in mijn hoofd heb. Ik kan niet zeggen: ik ga volgende week weer verder.’ Levensvrienden werden zij genoemd, Armando (1929) en Cherry Duyns (1944). Ze hebben elkaar langer dan een halve eeuw gekend. De gesprekken bevatten onvermijdelijk hun beider verhaal, wat hen bond: taal, humor, variété, muziek, beeld, het is terug te vinden...