We leven, merkte Joan Didion al op, in onze verhalen. We maken de werkelijkheid kloppend – of aantrekkelijk, of smeuïg, of interessant – door die in te passen in narratieven. Maar als we het hebben over narratieven, hebben we het dan niet eigenlijk over clichés en stereotypen? Film, de kunstvorm die zo dicht tegen de werkelijkheid aan schuurt, geeft ons voorbeelden om naar te leven en rollen om te spelen. We spiegelen ons aan personages, dromen weg bij happy endings, laten ons overtuige...

Antihelden en stille rebellen, regelbrekers en weglopers, rebels without a cause en politieke pioniers: iedere generatie brengt weer nieuwe schrijvers die zich via hun personages afzetten tegen de generatie die voor hen kwam. Ze staan op tegen een verstikkend keurslijf, breken met traditie of verzetten zich tegen de afschuwelijke gedachte dat iedereen uiteindelijk in zijn ouders verandert. Ze worden met bombarie van school getrapt, zoals Holden Caulfield, of ze veroordelen hun ouders juist in...