In archieven, bibliotheken en musea over de hele wereld liggen Nederlandse koloniale bronnen: kilometers aan brieven, verslagen en dagboeken, en depots vol afbeeldingen, kaarten en objecten. Maar de informatie in dit enorme koloniale archief spreekt niet voor zich. Hoe is dit bronnenmateriaal gevormd en welke gevolgen heeft dat voor historisch onderzoek? Hoe ga je als historicus om met racisme, oriëntalisme en eenzijdigheid in koloniale bronnen? En hoe deden historici dat de afgelopen eeuwen?

Dit boek biedt handreikingen aan onderzoekers in drie stappen. Deel I bespreekt de diepe verstrengeling van geschiedschrijving met overzeese handel en koloniaal bestuur, en toont hoe die ook na de formele dekolonisatie nog sporen achterlaat in de historiografie. Deel II richt zich op methodologie. Het behandelt hoe en waarom koloniale bronnen gevormd zijn en biedt aanknopingspunten om die opnieuw, vanuit verschillende perspectieven, te analyseren. Deel III geeft een praktisch overzicht van belangrijke archieven, collecties en typen bronnen: uiteenlopend van overheids- en bedrijfsdocumenten tot mondelinge overleveringen, van kerkelijke rapporten tot scheepsjournalen, en van foto’s tot digitaal materiaal...

Dit boek gaat over schitterende ‘vondsten’ die de kern van het vak geschiedenis raken, waardoor je als onderzoeker ineens weet: ‘Geweldig, hier doe ik het voor, hier gaat het mij om, hierom vind ik het vak zo leuk!’

Vijftien historici vertellen over een voor hen belangrijke vondst uit hun wetenschappelijke loopbaan. Een onbekend document. Een baanbrekend boek. Een inspirerende ontmoeting die aanspoorde tot nieuw onderzoek. Een ervaring die het ‘algemene beeld’ 180 graden deed kant...