De moderne astronomie benadert de kosmos als een systeem, of een verzameling van systemen, beheerst door natuurkundige wetten. Rudolf Steiner schetst de kosmos als een organisme - een levend geheel van onderling communicerende organen, geregeerd door geestelijke wezens. Vervolgens laat hij zien dat dit grootse organisme een tegenhanger heeft op aarde, namelijk het organisme van de mens.

In oude culturen wisten de mensen van dit 'Zo boven, zo beneden'. Die kennis leidde ook tot praktische toepa...

Steiner onderzoekt de Egyptische cultuur op een unieke manier. Bij hem vinden we geen interpretaties van het Egyptische dodenboek, maar wel een op eigen onderzoek gebaseerde beschrijving van de essentie van de Egyptische inwijding. Hij plaatst de Egyptische cultuur in het grote perspectief van de evolutie van de mensheid, en laat door verschillende voorbeelden zien hoe die cultuur wezenlijk verband houdt met de onze. Zo stelt hij, dat de cultuur van het mummificeren in de Egyptische tijd de s...

Lang voordat het begrip ecologie gemeengoed werd, gaf Rudolf Steiner al zijn 'landbouwcursus'. Deze voordrachten¬ reeks uit 1924 schetst de principes van een landbouw die met de natuur samenwerkt, in plaats van haar op te jagen en uit te buiten. Daarvoor is een nieuwe vorm van kennis nodig, die verder gaat dan de analyse van stoffen en oog heeft voor gehelen. Kortom: een kennis van het leven.

In dit boek komen zowel de grote verbanden tussen kosmos en aarde in beeld, als de subtiele processen...

Deze elf voordrachten uit 1917 hebben een even spannende als gecompliceerde inhoud: de inslag die het ‘mysterie van Golgotha’ in de wereld heeft betekend, en de gang die het historische christendom sindsdien heeft genomen. Vanuit verschillende, ook verrassende invalshoeken schetst Rudolf Steiner een beeld van de tijd rond het begin van onze jaartelling. De oude spiritualiteit raakte toenemend verduisterd. De ratio van Rome was aan zet. In deze wereld vormde de christelijke impuls aanvankeli...

Tegenstellingen tussen de oude en jonge generatie zijn van alle tijden. Maar aan het begin van de twintigste eeuw groeit een jeugd op met een spirituele honger die radicaal verschilt van alle vorige generaties. Na de eerste wereldoorlog stroomt die jeugd ook de antroposofische beweging binnen. Als zij om een speciale voordrachtenreeks voor jonge mensen vragen, geeft Steiner hun in eerste instantie de opdracht voldoende mensen bijeen te zoeken en concreet onder woorden te brengen wat ze eigenl...

Rudolf Steiner schildert in deze voordrachten de kringloop van het jaar als een etherisch ademproces van de aarde. De aarde ademt in de winter in en in de zomer uit. Bewust of onbewust heeft de mens aan de grote beweging van de jaargetijden deel. Zo doet de aarde zich kennen als een levend organisme, waarachter geestelijke wezens schuilgaan - niet alleen de verschillende natuurgeesten, maar ook aartsengelwezens.

Vier van deze aartsengelen zijn verbonden met de vier grote jaarfeesten, respectie...

Met verwondering kijken naar jezelf vanuit de kringloop van het jaar en de bewegingen in de natuur, dat is wat de 'weekspreuken' met je doen. Ze nemen je innerlijk mee door de seizoenen, te beginnen met Pasen, en voeren je langs de andere jaarfeesten weer naar het begin van de volgende kringloop. Iedere spreuk is een bezinning, een meditatie, waarin de ziel - het meest innerlijke van jezelf - zich verweven ziet met de wereld. Een wereld die niet alleen de aarde omvat, maar zich uitstrekt tot ...

Dit boek schreef Rudolf Steiner samen met de Nederlandse arts Ita Wegman in de laatste jaren van zijn leven. Het verbindt inzichten uit de antroposofische fysiologie en natuurwetenschap met de medisch-therapeutische praktijk. Toen het in 1925 verscheen, waren in verschillende Europese landen waaronder Duitsland, Zwitserland, Nederland, Frankrijk, Engeland en Oostenrijk reeds enkele antroposofische artsen werkzaam. Het boek was bedoeld om voor een algemeen publiek duidelijk te maken waar het i...