‘Zeg maar Ernestine. Honderden mensen hebben mij aangestaard, meestal liepen zij na een paar seconden weer door. Ze vonden mij lelijk, niet interessant genoeg.’

Er viel een stilte.

Achter haar zag hij de mist dichterbij sluipen. Enkele kille mistflarden likten zijn benen en bleven tussen hen in zweven.

Escapades:

'Onder de gabardine van mijn trenchcoat brandde de brief van verlangen gelezen te worden.’

Doorheen de vier verhalen in deze bundel walst de liefde: ze is gifbeker én teder, verleidt, daagt uit. Is te allen tijde aanwezig, in een smekende brief of als diepgewortelde jeugdliefde die Victor vergeten waande. Door haar wordt Marie Ange op handen gedragen, voor Heleen is niets wat het lijkt. Ze is onvoorwaardelijk voor altijd: op Jean zijn terras bloeit de camelia.

Onno van ...