ik denk aan het leven

ik zit hier

ik zie mezelf

in mijn herinnering

ik zit hier

een mieters gevoel

in mijn herinnering

gevolgd door een gevoel van dankbaarheid

een mieters gevoel

het maakt me weemoedig

gevolgd door een gevoel van dankbaarheid

alsof de zee begint te vlammen

het maakt me weemoedig

via de zee kom ik weer dichter bij mezelf

alsof de zee begint te vlammen

fijn dat golven blijven komen

via de zee kom ik weer dichter bij mezelf

ik zie mezelf

fijn dat golven blijven komen

ik ...

Ruimte scheppen om te herinneren en te gedenken. Dat geldt voor ziekte, dood en andere gruwelijkheden. Zou dat de functie zijn van hang naar poëzie?