Bonne is het ‘hulpie’ van mevrouw Waghto en een aantal andere hulpbehoevende ouderen. Hij maakt hun huis schoon en raakt al lappend, boenend en schrobbend ingespeeld op zijn cliënten. Die slaan zich ondanks hun eenzaamheid, hun haperende lijf en hun beginnende dementie door het leven op een wijze die bewondering wekt bij de tobbende Bonne. Kunstschilder in opleiding is hij, en ongelukkig in de liefde. Zijn baan in de Thuiszorg is niet enkel bijverdienste: de fabulerende meneer Ripmeester...

Anton Valens was niet alleen schrijver, maar ook een begenadigd beeldend kunstenaar. In Een kniebuiging voor de ezel schrijft hij over die andere kant: over snel schetsen, over beweging en nabeeld, over verf en experiment, over portrettekenen en het tekenen van dieren, het staren naar een wit doek, de gelukzalige ogen blikken voor de ezel en nog veel meer. Uiteraard is er een ruime keuze gemaakt uit zijn tekeningen, voorstudies en schilderijen.

Een kniebuiging voor de ezel is een levendig en ...