Dit is het waargebeurde verhaal van de 16-jarige Lanya. Als kind vluchtte zij met haar gezin van Irak naar Nederland, waarna haar ouders in een AZC terechtkwamen en Lanya en haar zusje bij een pleeggezin. Pas na zeven jaar krijgt het gezin verblijfsvergunningen en een eigen huis, maar op dat moment begint ook Lanya’s grote worsteling. Haar ouders verwachten namelijk dat alle kinderen weer ‘normaal’ gaan doen. Normaal, net als vroeger in Irak, maar dan hier in Nederland. En dat kan Lanya...

Als ik voor mijn raam uitkijk over de spierwitte betonnen torens van Surdus, denk ik altijd aan jou. Het moment dat jij je gezicht oprichtte en omhoog keek naar de zon, en toen – een seconde misschien maar – recht in mijn ogen. Het moment dat er tussen alle anderen die allemaal precies hetzelfde waren en die nooit recht in mijn ogen keken, iemand was zoals ik.

Voor Acht is elke dag hetzelfde: opstaan, naar de Promenade, waar de Principes onophoudelijk uit de speakers galmen, met de trein ...