Hoe moeten wij leven? De onmogelijkheid van de vraag vind je verrassend genoeg niet terug in de antwoorden die Marjoleine de Vos erop tracht te geven. We kunnen leren van de klassieken. Poëzie helpt. Een mooie maaltijd en een prachtige tuin helpen ook. Reizen. Religie.

Deze schitterende verzameling persoonlijk essays tonen een wereldbeschouwing van deze tijd die meervoudig is, nooit absoluut. In tintelende zinnen legt De Vos de vraagstukken van ons bestaan bloot en beantwoordt ze met een bi...

Bijna twee jaar geleden voelde Marjoleine de Vos een zwellinkje onder haar rechteroor. Niets aan de hand, stelde de dokter haar gerust, het is vast goedaardig. Maar het knobbeltje bleef groeien en er bleek wél degelijk iets niet in orde.

Hoe te leven als je geconfronteerd wordt met je eigen sterfelijkheid? Marjoleine de Vos gaat in Zo hevig in leven in dialoog met door haar bewonderde schrijvers, met haar herinneringen, en met haar dierbaren – object of mens. Tussen hoop en vrees zoekt ze...

De wonderlijke stilte van de dode. Dat is het eerste waarover Marjoleine de Vos zich verwondert als ze het levenloze lichaam ziet van een man van wie ze zielsveel heeft gehouden. Er is geen warmte meer in dat lichaam, geen beweging, geen geruis van ademhaling, geen hart dat nog klopt. Er is alleen nog een omhulsel, een voor eeuwig zwijgend ding, waar je, als je je gêne overwint, tegenaan kunt praten.

Hoe laat een onpeilbaar verlies zich vertalen? Laverend tussen verzet en berusting, ongeloo...

Haar beste columnsLeven doet iedereen, er zit weinig anders op. Dat kan de vraag hoe moet ik leven enigszins overbodig doen lijken. Maar dat is toch niet zo, er zijn allerlei manieren om in het leven te staan en tegen dingen aan te kijken. Marjoleine de Vos vraagt zich in haar beschouwingen vaak af welke manieren dat dan zijn, en of die stand kunnen houden als je ze kritisch bekijkt. Gevoelens en emoties kunnen een mens van alles wijsmaken, maar het is zaak het hoofd er een beetje bij te houd...