Toen mijn telefoon ging, werd ik ruw uit een kort, uiteraard meditatief, verblijf op de bank gerukt. Ik meldde me met een stem waarin ik zoveel mogelijk verstoordheid liet doorklinken.

‘Van Kalken?’ De man klonk als een ambtenaar die dit klusje nog vóór vijf uur geregeld wilde hebben.

‘Jaha…’ mompelde ik weinig toeschietelijk.

‘U spreekt met Douma van het kerkhof ‘De Treurwilg.’

‘Oh.’ Ruim vijfentwintig jaar geleden werd mijn moeder daar begraven.

‘U heeft hier ee...

Het is zo’n dag waarvan je zou willen dat-ie nooit meer voorbij ging. Half maart, vroeg voorjaarslicht verwarmt voorzichtig huis en tuin. De vogels beginnen er zingend en tsjilpend serieus in te geloven. Als ik langs de molen fiets draait deze in de lentewind met zo’n gezellig, bonkend houten geluid dat je aan vroeger doet denken. De wieken steken af tegen de blauwe lucht waarin een paar witte wolkjes hun best doen om het Nederlandse karakter daarvan te benadrukken. Alsof het geregissee...

Dit grotendeels autobiografisch verhaal neemt de lezer mee naar de jaren vijftig van de vorige eeuw. Het jongetje Hennie, krijgt te maken met huiselijk geweld, voogdij en uithuisplaatsing in kindertehuizen. Hierdoor komt hij van de regen in de drup. Door de structuur van de toenmalige jeugdzorg en kindertehuizen en het gebrek aan pedagogisch inzicht bij het personeel krijgt hij opnieuw te maken met verbaal en fysiek geweld, intimidatie, mishandeling en willekeur.

Henk van Kalken vertelt zijn...