Roel van Duijn (1943) heeft in Amerika het oorlogsdagboek van zijn vader teruggevonden. In dit schriftje uit 1944 beschrijft Gerard van Duijn (1900-1962) met humor en zelfspot de voor hém zwaarste dagen uit die woelige periode. De wereld stond in brand en papa Van Duijn toog met metalen bord en pijp met lijn 20 naar de duinen bij Ockenburgh, om daar als 'gevorderde' te worden ingezet. Hier liet de door hem zo gehate Wehrmacht hem meebouwen aan een megalomaan project van - zo veronderstelden ...

Ik blijf zitten totdat ik geboren ben is het verslag van een serie bijeenkomsten waarin acht Joodse vrouwen met elkaar hun onderduik-ervaringen delen. Decennia na de oorlog blikken ze terug op deze moeilijke tijd. In hun opvallend openhartige verhalen staan ze onder andere uitgebreid stil bij de vraag in hoeverre die traumatische periode hen heeft gevormd. Ook filosoferen zij over wat Jood zijn voor hen betekent. De een leeft religieus, de ander seculier, maar allen voelen ze zich geworteld i...