Een vijftigtal getuigen nemen ons mee naar het Vlaamse dorpsleven in de jaren ’40, ’50 en ’60. Ze vertellen over gewoonten en gebruiken, over huizen zonder het minste comfort, kinderarbeid en kindersterfte. Maar ook over het rustige platteland, goede buren en samenhorigheid.

We maken kennis met de echte dorpsmentaliteit die gekenmerkt werd door de nodige couleur locale. Snel zal blijken dat de sociale omgang zich meestal beperkte tot het dorp waar men louter bekenden tegen het lijf liep...

Wim Distelmans over 20 jaar euthanasiewet, een mijlpaal in de geschiedenis van onze gezondheidszorg

2002 was een belangrijk jaar op ethisch vlak. In mei werd de euthanasiewet goedgekeurd door de Kamer van Volksvertegenwoordigers, een maand later volgde de wet op de palliatieve zorg, in augustus werd de wet betreffende de patiëntenrechten gestemd. Drie wetten die de regie ondubbelzinnig bij de patiënt leggen. Mijlpalen in de geschiedenis van onze gezondheidszorg.

Wim Distelmans was niet alle...

Op 30 januari 1933 werd Hitler met de hulp van rechts-conservatieve politici rijkskanselier van Duitsland. Ze dachten hem onder controle te kunnen houden, maar, gesteund door het geweld van SA-knokploegen, draaide Hitler in enkele maanden de democratie de nek om. De Duitsers koesterden de illusie dat vrijheid voorgoed verworven was, maar al snel werden politieke partijen en vakbonden verboden, kranten gecensureerd, opposanten en Joden opgesloten in concentratiekampen.

Ook vandaag komt het gev...

We willen het graag perfect hebben maar dat lijkt nooit te lukken. Altijd mankeert er iets. Altijd net niet. Altijd? Werkelijk? Dat is de stelling van dit boek: inderdaad altijd, werkelijk!

Het geraas verwijst naar ons zo gebrekkig spreken over de wereld, het geruis naar de voortdurende verstoorde wereld zelf. Maar een stelling vraagt om bewijsmateriaal, een opdracht die evident niet perfect uit te voeren is.

Dus is het allemaal netjes geordend in dit boek? Ik vrees van niet.

Is het een pe...

De eerste stappen in ons Congolees partnerziekenhuis in Kasongo-Lunda maakten zoveel emoties bij mij los dat ik niet anders kon dan erover te schrijven. Kleine kattebelletjes, van onder mijn muskietennet met een piepklein lampje op zonnepanelen, haastig neergepend, groeiden stilaan tot een boek. Een ziekenhuis zonder water en elektriciteit, ik kon het mij niet voorstellen, maar het is de dagelijkse realiteit in Congo.

Het levenslicht zien doven in de ogen van een kersverse moeder nadat ze he...