Je wilt bijdragen aan de strijd tegen racisme, maar je weet niet waar je moet beginnen. Het is alsof je de woorden niet hebt om er überhaupt iets over te zeggen.

Het is ook nogal wat: antiracistisch zijn betekent pijnlijk zelfonderzoek doen, openstaan voor kritiek en proactief plaatsmaken. Het betekent erkennen dat racisme een groot onderdeel is van onze geschiedenis, van de oorsprong van onze maatschappij, en daarmee ook van ons dagelijks leven.

Wit huiswerk vormt een onvolledig naslagwerk ...

Met Midden in het onbewoonbare – als journaal van een denkend schrijver het natuurlijke vervolg op Een iets beschuttere plek misschien – trakteert Cyrille Offermans de lezer met genereuze hand op een caleidoscoop van teksten. Over schrijvers, kunstenaars van alle disciplines en over het eigen dagelijkse leven. Maar hoe gul en monter ook – uit veel van zijn stukken spreekt evenzeer verbijstering over een wereld die gevaarlijk uit zijn voegen barst. Ongebreidelde economische expansie, nat...

‘Chocolade beste medicijn tegen hoesten’, ‘Studie: zeelucht goed tegen kanker’ of ‘Slapen naast snurker is slecht voor gezondheid’. Waar komen dit soort relevante en opzienbarende medische nieuwsberichten vandaan? En wat kun je hier als lezer mee? In Dokter, ik las in de krant dat... voorzien artsen Lester du Perron en Tijs Stehmann de belangrijkste medische broodjeaapverhalen van een informatieve, concrete en soms zelfs geestige uitleg en leveren zij tegelijkertijd een overzicht ...

Geneeskunde, dat is soms genezen, vaak verlichten, altijd troosten. Longarts Sander de Hosson laat zien hoe deze eeuwenoude uitspraak nog altijd geldt, ook tijdens de coronacrisis. Hij behandelt patiënten met een ongeneeslijke ziekte, bij wie de laatste levensfase is aangebroken. Met een team van zorgverleners streeft hij naar de beste kwaliteit van leven en sterven voor de patiënt.

De Hosson vertelt openhartig hoe hij denkt, voelt en handelt bij vaak ingewikkelde ziektegeschiedenissen, en h...

Zelden is het verlies van een grote liefde zo overweldigend en indringend beschreven als in Het jaar van magisch denken (2006) van Joan Didion, een van de fi jnzinnigste schrijvers van de Amerikaanse literatuur en pionier van de ‘New Journalism’-stijl van schrijven. Zij beschrijft het jaar na het plotselinge overlijden van haar man, de schrijver Gregory Dunne, na een huwelijk van bijna veertig jaar. In diezelfde periode wordt hun dochter met een coma in het ziekenhuis opgenomen. Met haar ...

In Turkije is niets meer zeker. Oorlog en destructie, verzet en vluchtelingenstromen, ontmanteling van democratie en vrijheid – niets bleef het land in de afgelopen zes jaar bespaard.

In Land op drift zet Lucas Waagmeester mensen en hun verhalen in om deze onstuimige tijd te ontleden: een oude boef die een spil werd in de massale migratiestroom, de familieman die eigenlijk militant wilde zijn, een gedreven bouwer aan Erdogans ‘Nieuwe Turkije’ en de briljante wetenschapper die daarin gee...

Een totaalkunstwerk dat onmogelijk in een genre te vatten is.

Alle mensen die ik ken is een poëtisch archief waarin de sociale omgeving van Lisa Huissoon is verzameld in een alfabetisch gesorteerde lijst met categorieën als collega’s, buren, geliefden, vrienden en voorbijgangers. Lisa onderzoekt 3254 ontmoetingen en relaties, en beschrijft welke invloed die op haar gehad hebben. Welke verhalen worden achtergelaten, en wat zegt dat over degene die ze onthoudt?

In Leegstand verkent Aafke Romeijn haar depressies alsof het lege winkelpanden zijn. Haar donkerste dagen zijn als steden vol mislukte architectuur, buurthuizen waar in een hoekje achterin biljart wordt gespeeld en bouwputten. In gedichten, proza en beeld schetst ze sloop, bouw en beton. Met bijrollen voor de V&D, Tilburg en Godzilla.