Eerst herinner ik me hoe Lucassen zat te kijken. Zijn ogen waren onbeschrijflijk stil en aandachtig. De ogen van een schilder die naar de dingen kijkt om ze stil te leggen. Schilders kijken zo intens geduldig om ook kleine dingen niet over het hoofd te zien. Zo kijkt hij lang naar een schilderij terwijl het in de maak is - totdat het werk klaar is. Het is klaar als de schilder niet meer weet hoe hij verder moet. Toch blijft hij dan kijken en loeren naar hoe het vlak met kleuren en figuren eru...

Firstly I remember the way Lucassen used to look at things, his eyes so indescribably still and attentive. The eyes of a painter looking at things in order to make them still. Painters look with intense patience so that they will not disregard even the smallest of things. They look that way at a painting for a long time while it is being made – until the work is finished. It is finished when the painter no longer knows how to continue.

But still he goes on looking and peering to see what th...