Jennie, Tuur, Ivo en Wieke spelen in de zandbak. Opeens vinden ze een dode vogel. Van schrik rent Jennie naar huis.

“Jennie is een bangerik!” joelen de andere kinderen.

Zelfs op school plagen ze haar.

De juf grijpt in.

Ze vraagt de kinderen op te schrijven wat ze eng vinden. Dan blijkt dat alle kinderen wel ergens bang voor zijn. Ook grote mensen!

Als je dat van jezelf weet, hoef je een ander ook niet meer te plagen.

Jennie, Tuur, Ivo en Wieke boartsje yn ’e sânbak. Dan fine se ynienen in deade fûgel. Jennie draaft fan skrik nei hûs.

“Jennie is in bangeskiter!” joelje de oare bern.

Sels op skoalle pleagje se har.

De juf grypt yn.

Se freget de bern om op te skriuwen wat se eng fine. Dan blykt dat alle bern wol ergens bang foar binne. En grutte minsken ek!

Ast dat fan dysels witst, hoechst in oar dêr ek net mear mei te pleagjen.