‘Hoe komt het dat we nog altijd barbaren zijn?’ Rond deze indringende vraag van Friedrich Schiller (1775) bepleit Francis Smets de actualiteit van het schone als een levensnoodzakelijke eenheidservaring. Schoonheid (of het gebrek eraan) staat niet los van het leven of de wereld. Wie haar vandaag opnieuw durft te verbinden met de zintuiglijke en spirituele, ethische en metafysische dimensies van het bestaan, ontdekt dat de schoonheid nog onverminderd een bron is van waarheid, vreugde en zi...

Een goed schilderij is een wonder. Van Giotto tot Morris Louis, van Giorgione tot Mi Fu, van Chardin tot hedendaagse schilders, over alle verschillen heen blijft het wonder van de schoonheidservaring onveranderlijk hetzelfde.

Om hierin dieper door te dringen, neemt Francis Smets zijn toevlucht tot een intuïtieve hypothese: het ervaren van schoonheid gebeurt met en door het lichaam. Deze ongewone benadering werpt direct nieuwe vragen op: welke lichamen zijn in deze ontmoeting betrokken en op ...

Nergens wordt ons het wezen van de dood zo diep geopenbaard als in de kunst (tenzij in de dood zelf misschien). Ieder kunstwerk is een aanleiding om bij de dood stil te staan. Het is die ultieme schaduw die over ons begrijpen valt. Maar ook het omgekeerde geldt. We moeten in de nabijheid van de dood vertoeven om te vernemen wat het kunstwerk is. Tussen de kunst en de sterfelijkheid bestaat een oorspronkelijk pact. Dit boek wil beide in een onderling gesprek brengen. Denken over de dood en den...