Max Havelaar is de grote roman van Multatuli (1820-1887). De roman is hét monument in de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Maar bovenal is Max Havelaar een aanklacht tegen de apartheidssamenleving die — gelegitimeerd door zendingsdrift — uitbuiting van de inheemse bevolking in Nederlands-Indië mogelijk maakte. Een aanklacht die in

Nederland insloeg als een bom omdat ze durfde raken aan de dominantie van koopmannen en dominees. De opschudding die Max Havelaar toen veroorzaakte, bepaalt...

Na de dood van zijn moeder wil Frans Laarmans een nieuw leven beginnen. Hij meldt zich ziek en begint een agentschap in Edammer kazen. Alle onderdelen van het nieuwe beroep krijgen zijn volle aandacht, behalve de verkoop. Aan het eind van het verhaal gaat hij maar weer naar zijn oude kantoor, met twintigduizend kilo kaas in het pakhuis.

Niet zonder ingehouden humor laat Elsschot het noodlot op strakke, klassieke wijze zijn werk doen. Zijn programmatische inleiding is zo mogelijk nog klassieker.

n 1918 debuteerde Nescio (pseudoniem van J.H.F. Grönloh) in boekvorm met de drie verhalen De uitvreter, Titaantjes en Dichtertje. Tijdens zijn leven werden deze verhalen slechts enkele malen herdrukt, de laatste keer samen met het in 1946 verschenen Mene Tekel, maar inmiddels behoren deze vertellingen met de zo eigen relativerende en melancholieke kijk op idealen, hoge verwachtingen en wereldbestormers tot het mooiste uit de schatkamer van de Nederlandse literatuur. Een levensgeschiedenis in...

Elke is veredelaar. Na tegenslag op haar werk trekt ze zich terug op een Waddeneiland met een vergeten erwtenras, een tweeslachtig gewas dat zich moeilijk laat sturen. Langzaam groeit het besef dat zij gewassen vormt zoals de maatschappij háár probeert te vormen. Kan ze de erwt ontdoen van domesticatie? En wat, of wie, blijft er over als je alles afpelt dat door anderen aan je werd opgedrongen? In een ontroerende zoektocht inwaarts ontdekt Elke het verband tussen dwergolifanten, erwten en d...

"On s'ennuie de tout, mon ange, c'est une loi de la nature ; ce n'est pas ma faute. Si donc, je m'ennuie aujourd'hui d'une aventure qui m'a occupé entièrement depuis quatre mortels mois, ce n'est pas ma faute. Si, par exemple, j'ai eu juste autant d'amour que toi de vertu, et c'est sûrement beaucoup dire, il n'est pas étonnant que l'un ait fini en même temps que l'autre. Ce n'est pas ma faute. [...] Aujourd'hui, une femme que j'aime éperdument exige que je te sacrifie. Ce n'est pas ma f...