Kenmerkend voor systeemtherapie is dat het altijd gaat over interacties en relaties. Het uitgangspunt is dat het functioneren van mensen betekenis krijgt, en begrepen kan worden door wat zich tussen mensen afspeelt. En wat zich tussen mensen afspeelt krijgt slechts betekenis in een context. Dat kan een gezin of familie zijn, maar ook een systeem van hulpverleners of de maatschappelijke context met zijn culturele en sociaaleconomische diversiteit. Problemen in relaties zijn van grote invloed o...

Mensen stimuleren tot een gezondere levensstijl, het terugdringen van cyberpesten, en mensen weer aan het werken krijgen: zo zijn er eindeloos veel sociale en wetenschappelijke problemen die hulpverleners en beleidsmakers proberen aan te pakken. Om kans van slagen te hebben moet de effectiviteit van dergelijke interventies eerst onderzocht zijn. Juist de sociale psychologie biedt daartoe belangrijke handvatten: ze is bij uitstek het vakgebied dat helpt het gedrag van mensen te begrijpen, te v...

Onderzoek toont onmiskenbaar aan dat een relatief kortdurende, protocollaire behandeling vaak de voorkeur verdient boven een maatbehandeling. Tegelijkertijd knappen niet alle patiënten (voldoende) op van zo'n behandeling. Er treden soms complicaties op en voor (nog) niet alle stoornissen bestaat een wetenschappelijk gefundeerde protocollaire behandeling. Kennis van probleemtaxatie en een geïndividualiseerd behandelplan blijven dan ook noodzakelijk in de cognitief-gedragstherapeutische prakt...

Net als de samenleving is ook de geestelijke gezondheidszorg (ggz) sterk in beweging: zelfredzaamheid en eigen kracht spelen een steeds belangrijkere rol. Begeleide zelfhulp sluit aan bij deze ontwikkeling. De cliënt wordt minder afhankelijk van een hulpverlener en hij leert de vaardigheden waarmee hij zelf zijn inzichten kan verwerven.

Eigen kracht beschrijft het proces dat de cliënt eerst zelf en daarna met hulp van de praktijkondersteuner van de huisarts (poh-ggz) doorloopt: van hulpvra...