Ooit was het schrijven van een tragedie de hoogste literaire prestatie. Nu lijkt het erop dat de theatertekst vaak zelfs niet meer tot de literatuur gerekend wordt en alleen nog maar brandstof is voor een voorstelling. Toneelauteurs worden niet eens vermeld in de literatuurgeschiedenissen, tenzij ze ook proza of poëzie schrijven. Wat is er aan de hand met het statuut van de theatertekst? En waarom moet hij toch gelezen worden?

Welke geheimen herbergt de scheepskist van Slauerhoff en wat schreef Edgar Cairo in zijn notitieboek? Aan de vooravond van het vijftigjarig jubileum van De Revisor duiken we samen met het Literatuurmuseum de archieven in. Twaalf auteurs lieten zich inspireren door documenten en objecten uit het museumdepot, van de dagboeken van Hanny Michaelis tot de kinderboekenillustraties van Thé Tjong-Khing. Een special vol poëzie, proza en essays over het belang van bewaren en de vele gedaantes die een...