Nooit meer vrouw zijn. Dat was het doel van Laura

Perry, die na een lichamelijke transitie en een

naamsverandering voortaan als man door het leven

ging. Toch bracht die nieuwe identiteit haar niet de

innerlijke rust waarnaar ze zo verlangde. In ‘Een

transgender komt thuis’ vertelt de auteur haar persoonlijke

verhaal. Op indringende wijze beschrijft

ze hoe God haar liet zien dat haar ‘nieuwe’ lichaam

haaks stond op het lichaam dat Hij geschapen had.

Daardoor kon en wilde Laura niet lan...

Sommige mensen in onze kerk zagen nog steeds dat moeder hervormd was geweest. Aan de rode kousen die de meiden soms aan hadden. Of de vrolijke strikken in hun haar. Vader had van die praatjes geen last. Moeder wel. Die probeerde zich zo veel mogelijk te schikken. Helemaal verloochenen deed ze haar afkomst niet. Als ze een vrolijke bui had, deed ze op het harmonium een draaiorgel na. Of ze speelde een lied uit de bundel van Johannes de Heer. Een enkele keer liet ze zich ontglippen dat ze de pr...

De oorspronkelijke naam van de Pakistaanse christin Esther John (1929–1960) was Qamar Zia. Zij

groeide op in een islamitisch gezin. Tijdens haar

middelbare schoolopleiding kwam ze in aanraking

met de Bijbel. Jarenlang las ze die in het geheim.

Daardoor kwam ze tot bekering. Uiteindelijk vluchtte

ze voor haar familie omdat die haar wilde uithuwelijken. Na een opleiding aan een Bijbelschool werkte

ze als evangeliste onder plattelandsvrouwen. In

1960 werd ze in haar slaap op brute wijze...

‘Het is nog maar zo kort geleden dat ik even oud was

als jij en plezier had in dezelfde dingen als waar jij

nu van geniet. (…) Ik hoop dat ik je vriend mag zijn

en dat je wilt geloven dat mijn Zaligmaker ook de

jouwe wil zijn.’ Zo begint een brief die Robert Murray

McCheyne schreef aan een jongen uit zijn gemeente.

Hij kwam tot bekering toen hij achttien jaar oud

was en overleed toen hij nog maar negenentwintig

was. Zijn leven is nog van grote betekenis voor jonge

mensen vandaag. Wat gi...

‘De zendeling was zo vurig aan het bidden, dat

zelfs zijn hoofd meebewoog. Een giftige slang

kwam onhoorbaar dichterbij. Drie keer liet hij

het vijandige geratel horen en richtte zich op om

toe te stoten. Toen zakte zijn kop op de grond en

gleed hij weg. De dorpsbewoners hadden zoiets

nog nooit meegemaakt. Plotseling ging een deur

open. Een deur waarop de zendeling jarenlang

had gebeukt’. Zulke verhalen kenmerken dit boek

over de Amerikaanse predikant Jonathan Edwards

(1703-1758) en zijn ...