Dat er kinderen zijn die in armoede leven, is een jammerlijke vaststelling. Maar het is een situatie die veranderd kan worden. Sociale mobiliteit – uit de armoede geraken – is mogelijk, al is het niet altijd gemakkelijk.

Daarom is dit boek tegelijk ook hoopgevend en bemoedigend. Want er zijn redenen te over om zich te laten inspireren door de hier aangegeven zeven sporen die samen leiden naar gestructureerde oplossingen voor kinderarmoede. Bovendien werken talrijke concrete good practices...

Zwerven, leven op straat, de ultieme vrijheid. Leven zonder bindingen. Leven zonder verantwoordelijkheid. Niet weten wat de dag zal brengen. Mooi bezongen in weemoedige liedjes. De blues van Harry Muskee, Ry Cooder en Tom Waits. Prachtig vormgegeven in ontroerende films als Paris Texas en Barfly. Mooie shots van helden die aan het eind de zonsondergang tegemoetrijden. Ver weg van alles en iedereen. Helaas kloppen deze romantische beelden niet. Bukowksi, de schrijver van de roman Barfly, verte...

In beleid en praktijk van sociaal werk ligt actueel een bijzondere nadruk op de bevordering van zelfredzaamheid en onafhankelijkheid, of korter gezegd: op alles wat onder de noemer van ‘autonomie’ kan worden gevat. Dit uit zich bijvoorbeeld in de introductie van persoonsvolgende financiering voor personen met een handicap, en de idee om dit ook in andere beleidsdomeinen door te trekken.

Dit boek bouwt op concepten uit de ‘capabilitybenadering’ en op wetenschappelijk onderzoek waarbinn...

Sociaal werk is een complex werkveld en een belangrijk onderdeel van een gezonde samenleving. Het is sterk in ontwikkeling en vraagt om voortdurende bezinning en reflectie. Vaak wordt gehoord dat maatschappelijk werkers/hulpverleners individuele vragen van cliënten voornamelijk individueel oppakken en weinig gebruik maken van (informele) netwerken en collectieven. Is dat wel zo? Wat zijn hun aarzelingen en wat kunnen daarvoor dan goede redenen zijn? Wanneer er te veel gefocust wordt op indiv...

Wanneer kan een gemeenschap op eigen kracht verder? Die vraag zouden hulporganisaties zichzelf voortdurend moeten stellen, vindt Betteke de Gaay Fortman. Maar in de praktijk domineert het verlangen om ‘minder ontwikkelde mensen’ in verre landen te ontwikkelen nog maar al te vaak, en die houding zit echte verandering in de weg. Je kunt mensen immers niet ontwikkelen – mensen ontwikkelen zichzelf.

Zelf heeft De Gaay Fortman zich als directeur van een filantropisch fonds jarenlang ingezet...

De voorbije decennia neemt het armoederisico van de bevolking niet af. Integendeel, het groeit. Ook worden beleidsmaatregelen steeds meer gestuurd vanuit een ‘voor-wat-hoort-wat’-redenering. Deze evolutie heeft uiteraard ook gevolgen voor sociaalwerkpraktijken. Vanuit hun engagement ten aanzien van sociale rechtvaardigheid is het belangrijk om na te denken of de rol van sociaal werkers ligt in het integreren van personen in armoede in de samenleving of ook in het veranderen van deze samen...