Het lijkt er steeds meer op dat jeugdhulpverleners, leerkrachten en ouders stoornissen zien in plaats van kinderen. En dat vooral het door de hulpvrager naar voren geschoven probleem moet worden opgelost. Protocollen liggen klaar met praktisch advies. Maar lost dit wel het probleem op of creëert het ook onbedoelde 'ziekmakende' etiketteringen?

Relationele lenigheid laat zien dat een betekenisvolle 'werk'-relatie tussen hulpverlener en hulpvrager van essentieel belang is. Het systeemdenken wa...