De rechte rug; het gecoiffeerde, licht golvende, naar achter gekamde haar; het pak, tiptop; soms dat chokertje en natuurlijk de pijp, al rookte hij al jaren niet meer – ze horen bij de eeuwige Mulisch, de Mulisch die in ons nationale geheugen staat gegrift. De Mulisch zoals hij zo weer de Leidsestraat over zou kunnen steken.

In Telefoon voor de heer Mulisch richt alle aandacht zich op de verschijning Mulisch. En natuurlijk ook op de wereld van misverstanden en mythologisering om hem heen. W...