Heel lang is René Romijn als godsdienstleraar een ‘man van het woord’ geweest, je kan als leraar en schoolpastor moeilijk je mond houden. Maar in wezen is hij meer een ‘man van de gedachte’.

Zijn liefste bezigheid op vakantie is op een terras zitten en mensen kijken. Dat kan hij uren doen, wat vroeger wel eens hinderlijk was met opgroeiende kinderen…

Maar die beelden neemt hij mee en verwerkt die later weer in gedichten of stukjes proza. Hij reageert bijna nooit direct, maar herk...