Als we de tuin in lopen, staat onze jongste dochter al bij het raam te wachten. Een bleek koppie met grote ogen. Heel beheerst legt Ingemar uit wat er aan de hand is. Dat helpt niet tegen het verdriet en de angst. ‘Mam, ga je nu dood?’ Wat moet je daar nou op antwoorden? Ondanks het tijdstip loop ik naar de koelkast en schenk ik een stevige borrel in. Daar ben ik wel aan toe.

Als Ingemar te horen krijgt dat ze borstkanker heeft, wordt ook de grond onder de voeten van haar man Remco wegges...