Voor in de hut ontwaarde ik een manspersoon op een stoel. Hij bewoog niet en sprak geen woord. Zijn voeten waren in slippers gestoken, waarboven de gespierde lijnen van zijn korte, blote benen in het schaarse licht afglansden. Zijn romp en armen gingen schuil onder een gedrapeerde doek, die met een knoop van zijn linkerschouder afhing. Een vilthoed met brede rand wierp een zwarte schaduw over zijn gelaat, alleen het wit van zijn ogen priemde er doorheen. Toen de stemmen van de aanwezigen vers...