Tien jaar lang speelde Pepijn Keppel hockey op het allerhoogste niveau,

totdat hij plots stopte. Zijn hele puberteit had in het teken van topsport

gestaan, er was voor weinig anders ruimte geweest. En zeker niet voor

het zoeken naar een antwoord op de vraag waar dat allesoverheersende

gevoel van eenzaamheid vandaan kwam. Was het omdat hij vroeger gepest

werd of omdat hij eigenlijk helemaal nooit had willen hockeyen? Of was het

toch vanwege zijn seksuele geaardheid, die hij geheimhield voor de...