In Sociopaat beschrijft Patric Gagne hoe ze al sinds haar kinderjaren voelt dat ze anders is: ze kent vrijwel geen angst, schuldgevoel of empathie. Eigenlijk voelt ze niets, tenzij ze steelt, inbreekt of zelfs af en toe gewelddadig is. Later blijkt er een woord te zijn voor mensen zoals zij: sociopaat. Maar te lang krijgt ze te horen dat er geen behandeling is, of hoop op een normaal leven.

Daar legt ze zich niet bij neer, zeker niet als ze verliefd wordt. Want als ze tot liefde in staat is, ...