Ik wist dat ik de ogen die mij aankeken, nooit meer van mijn netvlies af zou krijgen. Voor altijd was de stem in mijn geheugen gegrift. De dosis adrenaline die door mijn lijf joeg, maakte me misselijk. Maar de angst die ik voelde, maakte iets in me los. Ik zou niet machteloos wachten op wat er ging gebeuren. Ik ben geen prooi, ik ben hier te sterk voor. Jij hebt niet de macht over mij, die je denkt te hebben!

Wat zou jij doen als je leven van het één op het andere moment op zijn kop staat?...