Nanoe is dertig geworden. Ze heeft drie jobs, waaronder juf.

Samen met haar lief en een verhuiswagen vol kringwinkelmeubels is ze net verhuisd naar de rand van de stad. Vlees eten doet ze niet, behalve gehaktballen. Ze is bang voor clowns en klimaatopwarming. Ze denkt nogal eens na. Over kinderen en of ze die al dan niet wil, bijvoorbeeld. Maar ook over honden met fluojasjes. Met een azuurblauw potlood in de hand probeert Nanoe het leven beter te begrijpen. In Shit, ik ben al dertig toont ze ...