'Wij slaven van Suriname' van Anton de Kom is pas in 2020 opgenomen in de Nederlandse Canon, maar was al lang canoniek. Het is de eerste tekst over het kolonialisme van Nederland in Suriname en de Nederlands-Caraïbische eilanden. Voor Surinamers is het boek een klassieker. De Kom richtte zich met zijn boek echter ook tot Nederlanders. Net als Multatuli, die met zijn Max Havelaar grote invloed had, wilde ook De Kom bij de koloniale heersers iets teweegbrengen met zijn boek.

'Wij slaven van S...

Caraïbische schrijvers zijn in het verleden op verschillende manieren onzichtbaar gemaakt. Ze zijn doodgezwegen, gecensureerd, of op aparte ‘Suriname-’, ‘Antillen-’ of ‘Zuid-Amerika’-plankjes gezet. Hoogste tijd om daar wat aan te doen, want er is zoveel moois, belangrijks en prikkelends om te (her)ontdekken en te koesteren.

In samenwerking met Werkgroep Caraïbische Letteren brengt Das Mag een belangwekkende bloemlezing uit. Twintig vooraanstaande schrijvers van nu breken een la...

Albert Helman (1903–1996) is wel eens “de grootste Surinamer van de 20ste eeuw” genoemd. Hij was de schrijver van een groot en veelzijdig literair oeuvre, met prachtige boeken als de eerste slavernijroman ‘De stille plantage’ of het bejubelde reisverslag ‘Het eind van de kaart’. Maar hij componeerde ook de muziek bij de eerste geluidsfilm, hij publiceerde taalkundige en historische studies, hij was minister en zetelde bij de Verenigde Naties. Hij was daar waar het ertoe deed in ...

Het duurde lang voordat de slavernij in de Nederlandse koloniën het onderwerp van een roman werd. Pas 68 jaar na de afschaffing van de slavernij was het zover: in 1931 verscheen De stille plantage van de Surinaamse schrijver Albert Helman. Helman koos voor een historisch decor voor zijn verhaal. Een Franse familie aan het einde van de 17de eeuw vestigt zich op een Surinaamse plantage. Vol van religieuze en optimistische idealen zien de familieleden hun dromen over een nieuwe samenleving stuk...