Als de 12-jarige Julie ’s ochtends wakker wordt en zegt dat ze dubbelziet, is mijn eerste reactie dat ze misschien een bril nodig heeft. Tussen haar dagelijkse lachbuien door, is ze bang. Een paar dagen later krijgt ze te horen dat ze ongeneeslijk ziek is. Voor een tumor in de hersenstam is geen behandeling mogelijk. In de periode die volgt wisselen verdriet, vrolijke momenten en prachtige gesprekken zich af. Tegen beter weten in blijft er hoop. Met haar kracht, humor en doorzettingsvermoge...